Onderhand ben ik een oude rot in het vak. Al 30 jaar ben ik vrachtwagenchauffeur met veel plezier. De vrijheid die je voelt als je weer op de weg bent is onbeschrijfelijk. Ik heb in de 30 jaar dat ik dit werk doe al heel veel plekken mogen zien. Onderhand heb ik bijna alle landen in Europa mogen bezoeken. Ook het onderlinge contact met andere vrachtwagenchauffeurs is heel leuk en ik heb echt hele goede vrienden gemaakt in het vak. Voor mijn vrouw is het iets minder leuk. Het komt vaak voor dat ik een maand niet thuis ben en onderweg ben. Dit betekend dat ik misschien twee maanden in het jaar thuis ben. Nu ik wat ouder wordt, merk ik wel dat ik het fysiek wat zwaarder vindt worden. Iedereen denkt altijd dat je de hele dag maar een beetje op je kont zit, maar het is ook hard werken. Buiten dat je weinig slaap hebt is het laden en lossen ook behoorlijk zwaar. Ik rij het liefst met slippers aan, maar met laden en lossen trek ik altijd mijn veiligheidsschoenen aan. Toen ik dit een keer niet deed kreeg ik meteen een zware kist op mijn voeten. Hierdoor had ik twee tenen gebroken. Ik kan je vertellen dat rijden hierna geen pretje was.
Geen saai beroep
Veel mensen denken dat het heel saai is om in een vrachtwagen te rijden. Dit is verre van waar. Ik heb behoorlijk rare dingen meegemaakt. Vorige week nog werd ik aangereden door een collega chauffeur. Gelukkig kwam ik er met een paar krassen vanaf, maar de andere vrachtwagenchauffeur raakte het macht over het stuur kwijt en kantelde midden op de weg. Alle wijnflessen die hij vervoerde lagen over de hele weg. Het heeft de hulpdiensten toen meer dan 4 uur gekost om alles op te ruimen en de weg vrij te maken. Ook heb ik een keer vluchtelingen in mijn vrachtwagen gevonden, die waren bij de grens in Spanje in mijn vrachtwagen geklommen. Dit was wel even schrikken toen ik de deur opende kan ik je vertellen. Gelukkig liep dit goed af, maar saai is mijn werk zeker niet.
